Wierzchniactwo

Wierzchniactwo (łac. epispadiasis)

Co to takiego?

Wierzchniactwo to rzadka wada wrodzona zewnętrznych narządów moczowo-płciowych, izolowana, ale częściej występująca w zespole wynicowania pęcherza moczowego. Polega na nieprawidłowym ujściu cewki moczowej na stronie grzbietowej prącia (górnej). Wadę tą dzielimy na: wierzchniactwo całkowite i niecałkowite (w zależności od nietrzymania/trzymania moczu). Wierzchniactwo może być bardzo zaawansowane i prowadzić do nietrzymania moczu.
Ciekawostką jest iż pierwsze doniesienie przedstawiające i opisujące wierzchniactwo pochodzi z 610-640 roku przed naszą erą i zostało opisane u cesarza Bizancjum Heracliusa.
Częstość występowania to 1 na 118 000 u chłopców i 1 na 400 000 u dziewcząt. W zespole wynicowanego pęcherza moczowego wierzchniactwo jest częstsze i występuje w 1 na 40 000.
Leczenie jest wyłącznie operacyjne, a najczęściej stosowana metodą operacyjną w leczeniu tej wady jest technika Cantwell – Ransley. Istnieją liczne modyfikacje dotyczące tej techniki.

Wierzchniactwo – rozszczepienie cewki moczowej po stronie grzbietowej prącia.

Wierzchniactwo – rekonstrukcja cewki moczowej.

Technika ta polega na całkowitym rozdzieleniu ciał jamistych prącia i uwolnieniu płytki cewki prawie całkowicie do szczytu żołędzi. Następnie płytka formowana jest w rurkę na cewniku i przemieszczana brzusznie. Wytwarzane jest zespolenie powyżej tak wytworzonej cewki pomiędzy ciałami jamistymi celem wyprostowania prącia. Konieczna jest wnikliwa identyfikacja pęczków naczyniowo-nerwowych, tak aby ich nie uszkodzić podczas operacji.

Wierzchniactwo – rekonstrukcja żołędzi i skóry pracia.

Skrócenie prącia obserwowane w tej wadzie wynika z ubytku przedniej części ciał jamistych. Niestety nie istnieje metoda na wydłużenie tak skróconych ciał jamistych. Każda technika służąca rekonstrukcji wierzchniactwa musi spełniać cztery kryteria: plastyka struny grzbietowej prącia, rekonstrukcja cewki moczowej, plastyka żołędzi, pokrycie prącia skórą. Technika Cantwell Ransley spełnia wszystkie te kryteria i jest z powodzeniem stosowana w wadzie będącej częścią zespołu wad wynicowanie – wierzchniactwo jak i izolowanego wierzchniactwa. Stosując przedstawioną powyżej technikę można uzyskać bardzo dobry efekt kosmetyczny jak i w przyszłości odpowiednią funkcję prącia oraz właściwą płodność. Najczęstszym powikłaniem jest wystąpienie przetok cewki, rozejście się rany (częściowe lub całkowite), przygięcie prącia lub jego skrócenie.